De auteur
Annejetske (Annejet) van der Zijl is geboren in Leeuwarden
op 6 april 1962. Ze is een Nederlands schrijfster en historica. Tot dusver
publiceerde ze vijf boeken die allemaal bestsellers werden: van de
verschillende titels zijn er alleen in Nederland al dan 750.000 exemplaren
verkocht. Een paar van haar boeken zijn verfilmd en ze zijn alle vijf
verkrijgbaar als luisterboek, papieren boek en e-book. De boeken zijn:
·
Jagtlust (boek). J.M. Meulenhoff, Amsterdam,
1998.
·
Tweede herziene druk, Jagerlust en verwante
verhalen. Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam, 2005.
·
Anna. Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam, 2002.
·
Sonny Boy. Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam,
2004. inclusief De dageraad (voorstudie) 25e druk, 2009.
·
Bernhard, een verborgen geschiedenis, 2010
·
Een dag om nooit te vergeten. april 2013
·
Moord in de Bloedstraat. Mei 2013
·
Gerard Heineken. Biografie, 2014
Mijn verwachtingen
Ik heb de film van Sonny Boy al gezien en ik denk dat het boek uitgebreider geschreven is. Het boek is
inderdaad wat uitgebreider geschreven. Ik vond het ook een erg interessant
thema om over te lezen, want dit thema spreekt mij aan. In de film spelen twee
mensen, de ene ken ik van Vechtstede theater en de andere heb ik zeilles
gegeven.
Verbanden tussen de auteur en het boek
- Het verband tussen Annejet en Sonny Boy is dat Annejet kunstgeschiedenis in Utrecht en massacommunicatie in Amsterdam heeft gestudeerd. Daarom schrijft ze biografische boeken en historische romans zoals Sonny Boy. Sonny Boy was ook een biografie van een jongen die geboren wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zijn ouders, een blanke moeder en een donkere vader, zijn overleden in een concentratiekamp. De prachtige uitvoering van het lied SonnyBoy, waarvan de tekst in het boek staat, kunt u hier vinden.
- Annejet schrijft biografieën. Zij haalt al haar informatie dus uit de persoon waarover ze de biografie maakt, er is dus geen verband tussen de schrijfster en één van de hoofdpersonen. Ze heeft zelf de gebeurtenissen niet meegemaakt, maar wel alle geschiedenisfeiten goed bestudeerd, zodat ze weinig geschiedkundige fouten maakt.
Thematiek
Het boek beschrijft het leven van een Surinaamse man die als
zwarte man in Nederland wil gaan studeren, maar door zijn huidskleur wordt
gediscrimineerd. Het is lastig voor hem om een kamer en ook om een baan te
vinden. Hij wordt verliefd op een Nederlandse vrouw die zwanger van hem wordt.
De vrouw is van katholieke komaf en is eerder getrouwd met een gereformeerde
man. Een huwelijk tussen twee zuilen lag in die tijd ook moeilijk. Het thema is
dus verboden liefde, met als tweede thema discriminatie. Beide thema’s zijn in
deze tijd nog steeds, in meer of mindere mate, aanwezig. Wel vaak minder
openlijk dan in het boek. Kortgeleden was het zelfs nog zeer actueel, toen
PVV-leider Wilders werd beschuldigd van discriminatie vanwege zijn beruchte
“Minder Marokkanen” –speech.
Ik vind dat discriminatie in deze tijd niet meer kan. Er is
geen reële basis voor discriminatie, alle mensen zijn biologisch gezien immers
gelijk. Alleen het uiterlijk verschilt tussen mensenrassen, niet de intelligentie
of het karakter. Iedereen m
oet daarom dezelfde rechten hebben zonder dat hun huidskleur, sekse, leeftijd of hun afkomst daar een rol in speelt.
oet daarom dezelfde rechten hebben zonder dat hun huidskleur, sekse, leeftijd of hun afkomst daar een rol in speelt.
Trouwen moet iedereen natuurlijk kunnen met de persoon van
wie hij of zij houdt. Iemands geloofsovertuiging of afkomst heeft niks te maken
met de liefde die hij of zij voelt. Liefde laat zich immers niet controleren,
maar gebeurt gewoon, dat kan dus ook tussen heel verschillende mensen zijn. Het
huwelijk beperken is ook een vorm van discriminatie, waar ik zoals eerder te
lezen al tegen was.
Er zijn landen zoals Canada die alleen kansrijke emigranten
toestaan In een land te mogen wonen en werken. Ook Zwitserland geeft alleen
woon en werk vergunningen af aan mensen die geen baan van autochtone Zwitsers
innemen.
Ook het discrimineren op deze wijze moet verminderen. Want
de meeste immigranten hebben een goede reden om het land binnen te willen. Het
opvangen van asielzoekers zou door alle landen gedragen moeten worden.
Er moet nog hard gewerkt worden over de hele wereld om
discrimineren te verminderen.
Stijl
De stijl is filmisch en biografisch. De situaties worden erg
beeldend beschreven, je ziet het echt voor je. Zaken worden niet mooier of
lelijker geschetst dan ze zijn. Het boek is objectief, je mag als lezer je
eigen conclusies trekken. Doordat het boek filmisch is geschreven, kon ik heel
goed een beeld vormen bij het verhaal. Dat het boek uit verschillende
perspectieven en invalshoeken is geschreven was erg verrassend en daardoor leuk
om te lezen. Voor mij is het ook fijn dat er maar weinig lange zinnen waren,
daardoor was het voor mij prettig te lezen. Door de vlotte stijl onderscheidt
het boek zich ook op een positieve manier van andere boeken, door de
schrijfstijl deed het boek me denken aan mooie goed geschreven historische kinderliteratuur.
De boeken van Thea Beckman en Simone van der Vlugt, beide ook historische
romanschrijvers, vind ik ook heel mooi.
Fantasie en creativiteit
Ik heb eigenlijk geen verbeteringen voor het boek Sonny Boy,
ik vond een super mooi boek. Vooral de wisselingen in vertel perspectief tussen
de verhalen van Waldemar Nods, Rika Hagenaar-van der Lans en Waldy Nods, waren
leuk om te lezen. Een kleine aanvulling op de inleiding had ik prettiger
gevonden, want ik vond de inleiding van Waldemar erg kort. Er zat weinig
spanning in en ik had meer over hem willen weten.
Ik vond het jammer dat het spannende deel van de ontruiming
van het huis door de Duitse militairen zo kort duurde. Het is zo een mooi boek,
het had best nog wel een beetje dikker mogen zijn.
Mijn eigen
geschreven einde van het boek
Waldemar springt van de brandende boot af het koude water
in. Zwemmen kan hij als de beste, maar op dit ijskoude water had hij niet
gerekend. Hij moet alles op alles zetten om zijn ademhaling onder controle te
krijgen. Op het moment dat hij de duinen ziet krijgt hij weer controle over
zijn lichaam en lukte het hem naar het strand toe te zwemmen.
Het laatste stuk gaat moeizaam omdat de golven hem nog twee keer omgooien op
terwijl hij naar het strand strompelt. Hij rent zo snel hij kan het strand over,
beklimt de duinen en verdwijnt in het hoge helmgras.
Plots laat hij zich vallen bij het horen van een schot. Er
wordt op hem geschoten. Hij ziet dat een kleine jongen in een uniform vlakbij
hem staat met een geweer in zijn handen. De jongen richt nogmaals op hem, maar
het geweer weigert. Waldemar bedenkt zich geen moment en grijpt het geweer en
schreeuwt: “Niet schieten, de oorlog is voorbij!” De jongen staat geschrokken
te bedenken wat er opeens gebeurde. Waldemar houdt de jongen vast en vertelt
uitgebreider dat de oorlog voorbij is en dat hij hulp nodig heeft om zijn zoon
Waldy in de stad te vinden. Hij heeft de jongen kunnen overtuigen en deze
loopt, nog bevend van schrik, met hem mee en wijst hem door de laatste duinen
naar de weg.
Na een tijdje krijgt Waldemar een lift van een
vrachtwagenchauffeur die hem naar de stad rijdt. Aangekomen bij het huis van
zijn zwager, kan hij plots zijn zoon Waldy omhelzen, die bij zijn oom en tante
bleek te wonen. Na enige weken voelden zij zich nog steeds niet thuis in
Nederland en besloten ze om met de boot terug naar Suriname te gaan. Na een
voorspoedige reis zijn ze in Suriname per paard en wagen naar het oude huis van
Waldemar gereden. Daar woont nu zijn broer Koos met zijn vrouw Joke. Waldemar
en Waldy zijn enorm welkom in het huis en blijven er de eerste maanden wonen. Waldy
gaat naar een nieuwe school in de buurt om een HBO filosofie opleiding te volgen.
Waldemar vindt al snel werk als politicus en begint een partij die tegen
racisme en discriminatie is.
Hij zwemt weer net als vroeger elke dag de Suriname Rivier
af naar monding, maar nu samen met zijn zoon. Bij de zee kopen ze twee keer in
de week verse vis, die ze zwemmend meenemen in een visnet terug naar huis. Na
een jaar werken als partijleider heeft Waldemar een prachtig huis gevonden aan
de rivier, waar hij samen met Waldy kan genieten van een vredig leven.
Bronnen:
